De gemeenteraad debatteerde afgelopen week over de visie op de Jeugdhulp 2014-2017 zoals het college deze heeft opgesteld. Hoewel GroenLinks zich in de algemene lijn wel kan vinden lijkt de visie tussen de regels door uit te stralen dat het je eigen schuld is als je in de problemen bent gekomen. Daar heeft GroenLinks grote moeite mee. Lees verder voor de gehele inbreng bij de Jeugdhulp.
Voorzitter,
Het college geeft haar visie op de jeugdhulp en stelt de gemeenteraad voor deze als de hare vast te stellen. Een visie onder een, zonder twijfel als inspirerend bedoelde, slogan van Marry Poppins: ‘Alles kan als jij het laat gebeuren’. Het optimisme dat hieruit spreekt en het geloof in de maakbaarheid van de samenleving spreekt GroenLinks tot op zekere hoogte wel aan. Maar het mag wat ons betreft niet worden uitgelegd dat het jouw schuld is als ‘het’ niet gebeurd, even los van wat dat ‘het’ dan zou moeten zijn. Soms is iets gewoon niet haalbaar ook als je het zelf heel graag wilt.
We hebben het liedje er maar eens even helemaal bij gepakt en dat werpt wel een iets ander beeld op de door u geciteerde tekst:
Alles kan als jij het laat gebeuren
Maar je moet de hemel zelf open scheuren
Handen uit de mouwen, Voeten op de grond
Of je geeft jezelf gewoon een schop onder je kont
Is dit niet eigenlijk de visie die het college hier tussen de regels door aan het neerzetten is? Als je het niet lukt is het jouw eigen schuld en verdien je eigenlijk een schop onder je kont. GroenLinks kan zich dat ook bijna niet voorstellen. Natuurlijk zijn er mensen die niets willen en die moet je, desnoods stevig, aanpakken om ze in beweging te krijgen. Maar we hebben het hier niet over werkschuwe werkelozen maar om jongeren met een hulpvraag! Die geeft je wat betreft GroenLinks geen schop, maar steek je de helpende hand toe.
Voorzitter, het is niet de bedoeling om een karikatuur neer te zetten van de intenties van het college. Want wij willen niet geloven dat het uw visie is zoals wij deze uitleggen. Waarom we hier zo’n punt van maken is dat u wel erg moet oppassen met gezellige tekstjes en slogans, want onbedoeld kun je ook een heel ander beeld oproepen.
In het verlengde daarvan hebben wij dan ook grote moeite het de visietekst in het kader op pagina 1. Daarin schetst u een beeld van onze gemeente in 2030. Dat beeld is prima, daarin herkennen wij ons ook. Maar u schetst dat beeld voor 2030 terwijl GroenLinks dit beeld nu al, in 2013, herkent.
Dronten participeert nu reeds, de inwoners nemen nu al deel en dragen nu al bij aan de samenleving. Ook nu al is het merendeel van de inwoners zelfredzaam en gelukkig voert nu al het overgrote deel van de inwoners regie over haar eigen leven zonder afhankelijk te zijn van de gemeente. Dit opschrijven als visiebeeld voor 2030 doet echt ernstig tekort aan onze samenleving. GroenLinks wil dat beeld echt niet voor haar rekening nemen en we stellen u bij amendement voor dat te schappen. Nog los van het feit dat deze algemene visie geen echt verband heeft met de jeugdhulp en daarmee eigenlijk niet in dit stuk thuis hoort.
Want voorzitter, voor het overige zijn we het best eens met de lijn zoals deze wordt beschreven in deze visie en kunnen we ons vinden in de 10 genoemde principes. Daarvoor geldt wat ons betreft wél dat goed, goed genoeg is, mist goed ook wel goed is. Daarmee bedoel ik dat het niet zo mag zijn dat als er eenmaal is gekozen voor een bepaalde behandeling en er gaandeweg duidelijk wordt dat er meer hulp nódig is, dat niet meer kan omdat de eerste keuze goed was en dus goed genoeg. Of anders gezegd: als de eerste keuze onvoldoende was het dus niet de goede keuze blijkt te zijn, dan zal er ruimte moeten zijn om de goede keuze alsnog te maken.
Als laatste voorzitter, staat voor GroenLinks niet vast dat de financiële kaders van het Rijk voor de hulpverlening leidend zijn. De hulpvraag en de noodzaak daartoe is leidend. We hopen dat dit door een goede inrichting van beleid en uitvoering kan, maar lukt die niet moeten we jeugdigen met een hulpvraag ook in financiële zin geen schop geven, maar gewoon helpen.
Dankuwel.