Het project dat vooral bekend staat als ‘project landjepik’ is een al zeer lang lopend project waarover -ook door ons- vaak over aan de bel is getrokken in de gemeenteraad. De verhalen die we hoorden waren niet mals en vaak bekroop mij een gevoel van schaamte als ik met inwoners sprak die dit meemaakten. 

Dat we de onduidelijkheid over het eigendom van de grond oplosten en gronden terug haalden is als uitgangspunt goed. Daar staan we ook nu nog achter. De manier waarop is waar het mis ging.

In de spiegel kijken 

Het is de toon die de muziek maakt. En daarbij moeten we ook als fractie de moed hebben om naar onszelf te kijken. Want toen dit project in 2012 voor het eerst in de raad ter sprake kwam was het oordeel van de GroenLinks fractie bikkelhard. 

Mensen die willens en wetens illegaal grond van de gemeente in gebruik hebben genomen moet je hard aanpakken. Het voorstel van het college om deze mensen korting op de grond te geven die ze ‘gestolen’ hadden was niet aanvaardbaar. Want als je in de winkel een jas steelt krijg je ook geen korting als je gepakt wordt; zo was de redenering destijds. 

Ik zat er bij en ik steunde die opstelling. Maar zoals altijd in het leven blijkt de waarheid veel genuanceerder en is er in heel veel gevallen helemaal geen sprake geweest van ‘bewust illegaal in gebruik nemen van gemeentegrond’. Onze toon is in de latere jaren dan ook anders geworden.

Meer dan eens hebben we gevraagd om de uitvoering op een andere manier te doen. Waarbij wél rekening werd gehouden met de nuance, dat niet alles zwart-wit helder is en inwoners vaak te goedertrouw. 

Houding en gedrag 

De Rekenkamer doet een hele serie aanbevelingen aan de gemeente die we van harte ondersteunen. Maar daarmee gaan we de problemen niet oplossen of voorkomen. Het is vooral de vraag hoe we naar onze inwoners kijken en hoe we met hen om willen gaan. 

Achteraf moet ik vaststellen dat dit eigenlijk maar heel weinig aan de hand was, maar dat de uitvoering in de richting van inwoners hard was. Als we iets moeten leren van deze kwestie is dat we altijd oog moeten blijven houden voor de menselijke maat. Dat we er vanuit moeten gaan dat er geen kwaad opzet in het spel is. Dat de meeste mensen eigenlijk gewoon deugen. 

Al te vaak krijg je als burger in contact met de overheid het gevoel dat jij moet bewijzen onschuldig te zijn aan vermeend verkeerd gedrag. Terwijl in ons systeem je onschuld vast hoort te staan tot het tegendeel bewezen is. 

GroenLinks wil inzetten op het geluk van onze inwoners. Daarbij hoort een ander soort houding en gedrag dan dat we hebben laten zien. We moeten hier dus allemaal van leren. Want een houding van vertrouwen past bij geluk.